Het Praalgraf van Willem van Oranje is een praalgraf boven de grafkelder van Oranje-Nassau.
Willem van Oranje werd op 3 augustus 1584 bijgezet in de Delftse Nieuwe Kerk.
In eerste instantie was er boven het graf in het priesterkoor een katafalk onder een baldakijn geplaatst. Daarnaast was er een paneel geplaatst met de familiewapens.
Tijdens het Twaalfjarig Bestand werd door de Staten-Generaal de opdracht gegeven om een monument te vervaardigen ter nagedachtenis aan Van Oranje.
Vijf jaar na de opdracht, in 1614 begon men met de bouw van het praalgraf.
Beeldhouwer Hendrick de Keyser ontwierp het. Hij overleed in 1621, waarna zijn zoon het graf voltooide in 1623.
Het is in renaissancestijl met klassieke vormen zoals de zuilen, bogen en friezen. Het lijkt op een triomfboog. De materialen die voor dit monument zijn gebruikt zijn zwart marmer, wit Italiaans (Carrara) marmer en portor, zeer kostbaar goud-geaderd marmer.
Na Willem van Oranje zijn bijna alle leden van het Koninklijk Huis bijgezet in de grafkelder onder het praalgraf.
Opmerkelijk is dat in het monument zowel de overleden Willem als Willem bij leven zijn te zien.
Het grafmonument heeft onder het afdak een marmeren beeld van Willem van Oranje liggend op zijn doodsbed. Het lijkt alsof hij slaapt.
Deze gisant symboliseert de eeuwige slaap waaruit de Prins eens hoopt te ontwaken. Aan het voeteneind ligt een slapende hond. Het zou een verwijzing kunnen zijn van trouw. De legende wil dat het Willems hond is die overleed van verdriet na het overlijden van zijn baas.
Middenvoor is een bronzen beeld van Willem van Oranje zoals hij er tijdens zijn leven uitzag. Hij draagt een harnas, waarmee verwezen wordt naar het feit dat de Prins een legeraanvoerder was.
Willem van Oranje werd op 3 augustus 1584 bijgezet in de Delftse Nieuwe Kerk.
In eerste instantie was er boven het graf in het priesterkoor een katafalk onder een baldakijn geplaatst. Daarnaast was er een paneel geplaatst met de familiewapens.
Tijdens het Twaalfjarig Bestand werd door de Staten-Generaal de opdracht gegeven om een monument te vervaardigen ter nagedachtenis aan Van Oranje.
Vijf jaar na de opdracht, in 1614 begon men met de bouw van het praalgraf.
Beeldhouwer Hendrick de Keyser ontwierp het. Hij overleed in 1621, waarna zijn zoon het graf voltooide in 1623.
Het is in renaissancestijl met klassieke vormen zoals de zuilen, bogen en friezen. Het lijkt op een triomfboog. De materialen die voor dit monument zijn gebruikt zijn zwart marmer, wit Italiaans (Carrara) marmer en portor, zeer kostbaar goud-geaderd marmer.
Na Willem van Oranje zijn bijna alle leden van het Koninklijk Huis bijgezet in de grafkelder onder het praalgraf.
Opmerkelijk is dat in het monument zowel de overleden Willem als Willem bij leven zijn te zien.
Het grafmonument heeft onder het afdak een marmeren beeld van Willem van Oranje liggend op zijn doodsbed. Het lijkt alsof hij slaapt.
Deze gisant symboliseert de eeuwige slaap waaruit de Prins eens hoopt te ontwaken. Aan het voeteneind ligt een slapende hond. Het zou een verwijzing kunnen zijn van trouw. De legende wil dat het Willems hond is die overleed van verdriet na het overlijden van zijn baas.
Middenvoor is een bronzen beeld van Willem van Oranje zoals hij er tijdens zijn leven uitzag. Hij draagt een harnas, waarmee verwezen wordt naar het feit dat de Prins een legeraanvoerder was.